Realizując program „Wiem, czuję rozumiem” -dotarliśmy dzisiaj do smutku, powitaliśmy małe smutki, większe i jeden smutek , który w sali u nas zagościł.Próbowaliśmy zdefiniować to uczucie- korzystaliśmy z własnych doświadczeń i refleksji, w trakcie zabawy  do muzyki spokojnej- otulaliśmy smutki, radziliśmy wspólnie co można zrobić na smutne chwile, szukaliśmy miejsc „Gdzie smutek lubi się chować”. W zabawie kreatywnej- uzasadnialiśmy własne wybory-’gdzie na drabinie jest twój smutek”,Jak bardzo silny był twój smutek- umiejscowiliśmy smutne minki na szczebelkach drabiny,w kolejnej zabawie kreatywnej ” ,kafelki smutku”- który smutek pamiętasz – ten całkiem nowy , ten dawniejszy”-dokonywaliśmy refleksji na temat tego co za nami i jakie wywiera na nas smutek emocje, układaliśmy obrazki z podstawowymi uczuciami- porządkowaliśmy obrazki i szukaliśmy w parach prawidłowych nazw trzech uczuć. W zabawie  „Jezioro smutku”- konstruowaliśmy wypowiedzi pozwalających na wybranie koloru fali do smutku :na końcu wykonaliśmy pracę”Smutek – mój własny”.